Aktualności
  • 2022-05-16 08:56

    Ulotka STALKING

    Ulotka nt. stalkingu opracowana przez studentów Instytutu Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego.

     

    STALKING. JAK ROZPOZNAĆ. JAK SIĘ BRONIĆ.

     

    Stalking to forma psychicznej napaści, w której sprawca w sposób powtarzalny i niepożądany przez ofiarę, burząc jej spokój, wdziera się do sfery prywatności tejże osoby, z która nic go nie łączy (albo już nie łączy) z pobudek wskazujących na uczuciowe podłoże działań.

     

    Czy ZACHOWANIA INNEJ OSOBY są przez Ciebie traktowane jako NIEPOŻĄDANE oraz NATRĘTNE? Czy budzą u Ciebie NIEPOKÓJ lub STRACH? Czy są próbą NAWIĄZANIA z Tobą KONTAKTU lub stworzenia, odbudowania, narzucenia związku? Czy zachowania osób z Twojego otoczenia mają POWTARZALNY CHARAKTER? Jeżeli odpowiedziałaś/łeś twierdząco na powyższe pytania, oznacza to, że możesz być ofiarą stalkingu!

     

    Do pobrania tutaj:

  • 2021-04-25 17:58

    Nowa recenzja starej "Anatomii zdrady"

    Prawie pięć lat po wydaniu moja książka "Anatomia zdrady" jest ciągle czytana i recenzowana. Miło było mi przeczytać entuzjastyczną recenzję autorstwa Wiszel na portalu MoznaPrzeczytac.pl

     

    https://moznaprzeczytac.pl/anatomia-zdrady-jak-nie-stac-sie-ofiara-klamcy-wojciech-wypler/

  • 2021-04-10 11:31

    Infidelity constitutes a breach of trust and the explicit rules governing a relationship between two people.

    Miło było mi zobaczyć, że w artykule "Infidelity in Relation to Sex and Gender: The Perspective of Sociobiology Versus the Perspective of Sociology of Emotions" (Sexuality & Culture 2021) Joanna Wróblewska-Skrzek wykorzystała sformułowaną przeze mnie w książce "Anatomia zdrady" definicję zdrady. Tak więc mój poradnik może również inspirować badaczy :)

     

    Link do artykułu: https://link.springer.com/article/10.1007/s12119-021-09845-6

  • 2020-09-27 11:59

    Niewierność w dobie Internetu

    W pierwszym tomie "Szkiców z socjologii emocji" (wyd. UKSW 2020) znalazły się ciekawe prace dotyczące problematyki niewierności:

     

    • Iwona Przybył "Zdrada małżeńska jako zjawisko społeczne: zasięg, tendencje i uwarunkowania" (str. 182)
    • Joanna Wróblewska-Skrzek "Niewierność w dobie Internetu" (str. 205)

     

    Całość jest dostępna bezpłatnie: https://wydawnictwo.uksw.edu.pl/img/cms/e-booki/ebook_Sroczy%C5%84ska_Spoleczne%20konteksty_ma%C5%82y.pdf

  • 2020-03-25 12:00

    PORADNICTWO I PSYCHOTERAPIA ON-LINE

    W związku z epidemią koronawirusa uruchamiam prowadzenie poradnictwa i psychoterapii za pośrednictwem Skype i WhatsApp.

    Dotychczasowych i nowych pacjentów zapraszam do umawiania wizyt poprzez help-medical.pl:

     

    Poradnia Help-Medical

    Konto bankowe do przedpłat: Idea Bank: 57 1950 0001 2006 6381 8369 0001

    biuro@help-medical.pl

    +48 732 877 366

    +48 732 877 004

    Skype: biuro_2485

  • 2019-12-10 12:59

    Zachowania nieuczciwe w badaniach psychologicznych

    Miło mi było odkryć, iż prof. dr. hab. Władysław Jacek Paluchowski (Instytut Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) poleca studentom jednego z prowadzonych przez siebie przedmiotów (etyka) jeden z moich tekstów:

     

    „Warto przeczytać tekst Wojciecha Wyplera OPERACJONALIZACJA ZACHOWANIA NIEUCZCIWEGO W BADANIACH PSYCHOLOGICZNYCH; warto by też uczynić go podstawą własnych badań.”

     

    Więcej: http://paluchja-zajecia.home.amu.edu.pl/?dzial=etyka

A A A

Psychologiczne badania nad kłamstwem

Oprócz poszukiwań metod badawczych Ekman proponuje i rozwija narzędzia mające pomóc w diagnozowaniu kłamstwa. Jednym z takich instrumentów jest System Kodowania Ruchów Twarzy (Facial Action Coding System – FACS), który ma umożliwiać ocenę ekspresji mimicznych, także pod kątem wykrywania kłamstwa. System Kodowania Ruchów Twarzy okazał się dosyć wiarygodną i skuteczną metodą wykrywania kłamstwa, lecz jak dotąd wykorzystywany jest głównie w badaniach laboratoryjnych, zwłaszcza że opanowanie go wymaga dużego nakładu czasu.

 

Inną propozycją badacza w zakresie metod diagnozowania kłamstwa jest multimedialny kurs on-line, który obejmuje przykłady i ćwiczenia dotyczące wykrywania mikroekspresji (Micro Expression Training Tool). Jak wykazano w toku kilku badań, umiejętność wykrywania mikroekspresji jest pozytywnie skorelowana z umiejętnością wykrywania kłamstwa.

 

Obecnie Ekman prowadzi i wspiera badania nad nowymi metodami szybkiej oraz masowej identyfikacji osób, których mimika oraz inne fizjologiczne korelaty emocji mogą zdradzać nieszczerość lub wrogie zamiary. Jednym z takich projektów jest multimedialny kurs on-line, mający pomóc w rozwijaniu umiejętności wykrywania subtelnych wskazówek zwiastujących takie zachowania (Dangerous Demeanor Detector ).

 

Przykładem wsparcia Ekmana dla najnowszych poszukiwań badawczych może być artykuł na temat obrazowania fizjologii twarzy jako metody wykrywania zmian w poziomie stresu. Wraz ze współpracownikami donosi w nim o trafności oszacowań komputerowego systemu, który za pomocą kamery termowizyjnej monitorującej w czasie rzeczywistym zmiany w przepływie krwi w mięśniach oczodołowych, wskazał prawidłowo 83% uczestników odczuwających napięcie (kłamiących) lub nieodczuwających napięcia (prawdomównych). Zdaniem badaczy jest to wynik, który otwiera drogę zautomatyzowaniu wykrywania kłamstw w prawdziwym środowisku, co jest coraz częściej deklarowaną potrzebą branży systemów bezpieczeństwa. Zagrożenie atakami terrorystycznymi wymusza zastosowanie nowych rozwiązań, które zaczynają rozwijać się w kierunku zaawansowanych technologicznie systemów mających szybko, skutecznie oraz w sposób masowy monitorować ludzkie zachowanie i fizjologię, w celu wykrywania zmian w poziomie pobudzenia, a także w czasie rzeczywistym oceniać ryzyko niebezpiecznych zachowań, które ci mogą podjąć, np. aktów terrorystycznych.

 

Bella DePaulo, profesor Uniwersytetu Wirginijskiego, od ponad dwóch dekad zajmuje się badaniami nad kłamstwem w codziennych relacjach interpersonalnych. Szczególnie interesują ją kwestie jak często ludzie kłamią, kogo okłamują oraz czy potrafią trafnie stwierdzić, że ktoś kłamie. Z klasycznych już badań, które przeprowadziła m.in. wraz ze współpracowniczką Deborah A. Kashy, wynikało, że badani (uczniowie i inni członkowie społeczności college’u) kłamali ok. 1,5 razy dziennie, a większość ich kłamstw (80%) była zorientowana na kłamiącego, tzn. ich motywem było bronienie się przed zakłopotaniem, „utratą twarzy”, zranieniem uczuć, zmartwieniami bądź podwyższenie samooceny. DePaulo stwierdziła również, że kłamstwa częściej przynosiły korzyść samemu kłamcy niż osobom trzecim, oraz że częściej przynosiły korzyści psychologiczne niż materialne. Tylko jedno kłamstwo na cztery wypowiadano, aby nie ranić cudzych uczuć lub ochronić kogoś przed niezręczną sytuacją. Badaczki ustaliły, że uczestnicy eksperymentu postrzegają tego rodzaju kłamstwa jako jeden z elementów codziennych interakcji społecznych, nie planują ich, nie obawiają się ich zdemaskowania oraz oceniają swoje zachowanie jako łagodne i nieszkodliwe.
Okazało się jednak, że interakcje, w których badani kłamali były przez nich postrzegane jako mające mniej przyjemny i osobisty charakter niż te, w których kłamstw nie odnotowano. W innych badaniach próbowano ustalić, jakimi specyficznymi właściwościami psychofizycznymi charakteryzują się osoby wykazujące większą skłonność do kłamstw i stwierdzono, że osoby, które częściej kłamały, były bardziej manipulacyjne, bardziej skoncentrowane na sobie i nastawione na autoprezentację, a także towarzyskie (posiadały więcej kontaktów społecznych), natomiast badani kłamiący rzadziej, byli bardziej uspołecznieni oraz wykazywali lepsze relacje z osobami tej samej płci. Osoby manipulacyjne, mniej uspołecznione i wykazujące słabsze relacje z osobami tej samej płci posługiwały się częściej kłamstwami egoistycznymi, natomiast osoby z lepszymi relacjami z osobami tej samej płci częściej posługiwały się kłamstwami innego rodzaju. Okazało się również, że uczestnicy badań częściej kłamali w relacjach z bliskimi osobami, odczuwając przy tym pewien dyskomfort, choć kłamstwa te należały raczej do grupy altruistycznych, nie egoistycznych.

 

DePaulo zajmowała się również badaniami i metaanalizami badań dotyczących wskaźników kłamstwa oraz trafności wykrywania kłamstwa. Sprawdzała m.in. trafność ocen dotyczących prawdomówności lub kłamstwa przez początkujących oraz doświadczonych funkcjonariuszy wojska, służb celnych oraz agencji rządowych, a także uczniów. Trafność wszystkich trzech grup odpowiadała poziomowi przypadkowego wskazania. Dokonany ostatnio przegląd badań autorka streszcza twierdzeniem, że mimo iż niektórzy naukowcy sugerują, że ludzie różnią się zdolnością do wykrywania kłamstw, metaanalizy prowadzą do wniosku, iż różnice te są niewielkie, a grupa najlepszych wyników ciągle jest niewiele bardziej trafna od poziomu zgadywania. DePaulo utrzymuje również, że rezultat ocen dokonywanych w badaniach przez sędziów zależy bardziej od wiarygodności kłamcy niż jakiejkolwiek innej indywidualnej różnicy.

Autor:W.Wypler

Komentarze